اقدامات اطلاع¬رسانی و ترویجی - تبلیغی در خصوص نوسازی و بهسازی بافت¬های فرسوده شهری و توانمندسازی و ساماندهی سکونتگاههای غیررسمی

هستة اصلی شهر ورامین به مانند دیگر شهرهای کهن ایران، در مرکز ثقل اراضی کشاورزی شکل گرفته است، که پس از فراز و نشیب¬های فراوان در تاریخ آن، توانسته تا حدودی ساختار اولیة خود را حفظ کند. مطابق یافته‌های طرح جامع توسعه و عمران شهر ورامین، رونق ورامین بعد از انهدام و تخریب ری در آغاز سدة هفتم هجری آغاز گردید. لشگریان مغول ری را نابود کردند و اهالی این شهر به اطراف گریختند و برخی از آنان در ورامین اسکان یافتند. بنای مسجد جامع شهر ورامین در سال 680 هجری قمری به دستور سلطان محمد خدابنده احداث شد و توسعه شهر در اطراف این مسجد آغاز گردید. رشد شهر تا دوران معاصر بطئی بود و از چند دهة پيش بالاخص از دهة 40 تاكنون به جهت مهاجرت روستاييان و ساكنان شهرهاي كوچك به تهران، ورامين با سرعت بيش‌تري رشد كرد؛ به گونه‌اي كه روستاهاي اطراف در شهر ادغام شد. اكنون و بر اساس اطلاعات مندرج در طرح جامع محلّه‏های قدیمی شهر ورامین عبارتند از: کهنه گل، 2- باغ انگوری، 3- چوب بری، 4- سکینه بانو، 5- عمروآباد، 6- کارخانه قند، 7- اصلاح بذر، 8- صادق علی، 9- راه آهن، 10- خیرآباد، 11- موسی آباد، 12- دانشسرا، 13- دهوین، 14- ده شریفا، 15- کهریزک، 16- کاظم آباد، 17- کلاته.